Het begon als een droom. Geestelijk en seksueel aantrekkelijk. Na enige tijd kies je er voor om samen te wonen en vervolgens om samen verder te gaan. Al dan niet bezegeld met het officiële ja-woord en een groot feest. En dan, na misschien zeven, veertien of eenentwintig jaar overkomt het je. Kinderen zijn nog klein of misschien het huis al uit. Ruzies waren er altijd wel maar die gaven na de ontlading weer nabijheid. Maar nu kan het niet meer. Je hebt ontdekt dat hij of zij vreemd gaat, dat je niet meer de enige in zijn of haar leven bent, dat de ander je niet okay vindt, dat je van de ander moet veranderen, dat je je niet beluisterd en erkend voelt, dat je je diepere verlangens wegstopt en dat je je eenzaam en ongemakkelijk voelt in de nabijheid van die ander. De droom die bij het ja-woord hoort, is in de loop van de jaren sleets geworden of misschien wel aan diggelen geslagen. De liefde van voorheen is over. De echtscheiding is ingezet. Wellicht dat een mediator helpt om een echtscheidingsconvenant op te stellen. Als je er samen uitkomt, dan is de ontbinding door de rechtbank een formaliteit. Als dat niet lukt, dan zal de rechtbank, na het nodige advocatenwerk, knopen moeten doorhakken.

Soms gaat het regelen van de zakelijke kant in goede vrede maar soms geeft dat ook veel gedoe. Wantrouwen over de goede bedoelingen, ruzie over grootmoeders theepot, moeilijkheden over de verdeling van het pensioen benadrukken nog eens extra de rauwe verliesgevoelens. Gevoelens van boosheid over wat de ander je heeft aangedaan, gevoelens van niet gezien worden of misschien wel van opluchting dat het allemaal voorbij is, dat je eindelijk weer kunt ademhalen, dat je weer toekomt aan het leven. Als je elkaar nog regelmatig ontmoet in verband met kinderen, familie of vrienden, dan kunnen die gevoelens nog jaren duren. Iedere ontmoeting met je ex-genoot kan aanleiding zijn om die ongemakkelijke gevoelens opnieuw weer te ervaren.