Door de Russische inval in Oekraïne ontvluchten honderdduizenden mensen het land. Voor veel Oekraïners is het de zoveelste keer dat ze op de vlucht zijn en dat ze hun huis noodgedwongen moeten achterlaten.

Zijn deze traumatische ervaringen vergelijkbaar met rouw- of verliesverwerking?

Veel gezinnen zitten in schuilkelders en beschermen zich tegen het oorlogsgeweld, maar een overgrote meerderheid zoekt de uitweg om de onmenselijke oorlog in Oekraïne te ontvluchten. Met veel moeite worden uiteenlopende vluchtplannen georganiseerd; bijvoorbeeld door onderling geld in te zamelen om een personenbusje te kopen waarmee ze met het gezin in goede hoop richting het ‘veilige’ oosten kunnen rijden. Een route langs gevaarlijke check-points, op weg naar een overvolle grenspassage bij Polen. Eenmaal aangekomen bij de Pools- Oekraïense grens wacht een onverwachtse chaos, mensen in lange rijen en wachttijden van uren of dagen om uiteindelijk de lang verwachte oversteek te kunnen maken naar een veilig omgeving.

Voor veel vluchtelingen uit Oekraïne is het een opeenstapeling van traumatische ervaringen, de weg naar de vrijheid duurt lang in voortdurende onwetendheid. Het enorme verlies of het achterlaten van een zorgeloos leven in Oekraïne is inmiddels met geen pen te beschrijven. Vrouwen met kinderen stappen getraumatiseerd de grens over en echtgenoten blijven achter om te strijden voor hun land met gevaar voor eigen leven.

Gelukkig is er voor deze vluchtelingen in Nederland een eerste opvang, maar nazorg of rouw- en verliesverwerking is mede door de taal barrière nog steeds erg lastig. Als landelijk steunpunt willen we graag meer grip krijgen op de huidige situatie en hoe we er in ons eigen land mee omgaan. Is er wel voldoende deskundige nazorg en waar kunnen deze vluchtelingen uit Oekraïne terecht voor rouw- en verliesbegeleiding. Wat zou er moeten veranderen?

Wij willen het graag weten: Geef je opmerking in de “commentbox” onderaan het artikel, zodat we deze informatie kunnen bundelen en vergelijken.