Ze zeggen zoveel. Dat het went.

Dat de tijd een helende mantel is.

Zoveel dat het overgaat als griep,

Vervaagt in het stof van de dagen.

Maar het blijft hangen als mist op

Mijn haar. Ik overwinter in verdriet

Om hoe het was, had kunnen zijn.

Jij bloeit liever dan ooit voordien,

Met nog zachtere kleuren van leven,

Hoewel ze zeggen dat het niet mag.

Ze zeggen zoveel. Of liever nog niets.

En dat went nooit.

Uit (Mark Naessens, Met twee messen)